Olaf!!

15-1-2017






Zo. Hèhè. Eindelijk weer eens een blog.
Ja nu is het wel echt weer even lang geleden maar er is een goede reden voor. En die reden heet Olaf  :)




Eerst maar eens even terug naar de vorige blog. We hebben tegen alle verwachtingen in oud en nieuw kunnen vieren in Zeeland. Heerlijk, gewoon zoals elk jaar gezellig oud en nieuw vieren, spelletje spelen en op 1 januari een familiebijeenkomst en langs bij mijn oma. We hebben er van genoten.
Evy hebben we niet mee genomen naar de bijeenkomst omdat dat risico gewoon te groot is gezien haar slechte afweer, maar ik was erg blij om iedereen toch even te zien :)




Zoals ook al bekend moest ze de dag erna (maandag 2 januari) zich weer melden in het VUmc voor de volgende OK en chemo kuur.
Omdat we de hoop hadden dat ze nu beter door de chemo heen zou komen had ik een afspraak met mijn verloskundige om de bevalling op woensdag 4 januari een beetje proberen op te wekken en mocht dat niet lukken op donderdag helemaal in te leiden.
Zo kon ik zelf de OK nog meelopen op dinsdag.


Dat was het plan... en zoals het al een beetje beschreven is... zo liep het dus niet.


Maandagavond ben ik door Gerben samen met Evy afgezet bij het VUmc. Evy was enorm vrolijk en fietste lekker door de gangen heen :) ze voelt zich goed thuis in het ziekenhuis.
Na een verhaaltje lekker slapen. Ik heb nog wat naveltouwtjes (touw om de navelstreng mee af te binden i.p.v. zo'n harde plastic klem) zitten haken..
Alles prima en rustig.. tot ik om 4:00 uur in de ochtend merkte dat mijn vliezen gebroken waren.. oei. dat was niet helemaal de planning.
Maar er was geen twijfel over dus ik heb direct Gerben uit zijn bed gebeld met de mededeling dat hij maar moest komen.
Toen de verpleging op de hoogte gesteld en mijn ouders gebeld om te komen (dat is tenslotte nog een paar uur rijden)


Ik ben zelf rond half 5 een verdieping lager gegaan in het ziekenhuis, de verlosafdeling.  Evy lag toen nog heerlijk te slapen.


Gerben was er rond 5 uur en is nog even langs Evy geweest die nog altijd lag te slapen, de verpleging zou haar opvangen als ze wakker werd tot de tijd dat Opa en Oma er waren.
Het verliep allemaal soepel heb ik later gehoord :)  Oma heeft de OK met Evy mee gelopen, en ook dat was allemaal goed gegaan.




Ik ben terwijl Evy net terug was van de OK, bevallen van onze 2e zoon, Olaf.
Het was een pittige bevalling en snel erna moesten we een afweging maken... Laten we Evy weten dat haar broertje geboren is en gaan we hem even laten zien... of gaan we meteen naar huis en vertellen we pas als ze zelf naar huis mag dat ze een broertje heeft gekregen.  Ze moest zelf tenslotte nog zeker tot donderdag en waarschijnlijk tot vrijdag in het ziekenhuis blijven en wij hadden geen medische indicatie om te blijven dus gingen gewoon naar huis.


Best een moeilijke keuze.. zeker om te maken na zoiets heftigs als een bevalling.
Maar toch hebben we besloten het eerste te doen. Dus Olaf werd in zo'n schattig doorzichtig bakje gelegd en we reden weer een verdieping hoger om Evy even naar haar broertje te laten kijken.


Direct toen Evy Olaf zag wist ik dat we wel de juiste keuze gemaakt hadden. Ik kan nu nog wel huilen om dat moment. Ze was zo ontzettend blij om hem te zien! Die blik toen ze hem even vast mocht houden.. prachtig.

 

En ja, toen kwam er een week behandeling van Evy waar ik niks over te bloggen heb... ik was er namelijk niet bij.
Voor ons was het wel heel raar zo'n week. Je bent er niet bij terwijl je kind in het ziekenhuis ligt.. alsof we een gezin waren zonder Evy.. maar een deel van het bed bleef elke avond leeg.. Toch was het minder zwaar als ik verwacht had van tevoren. Waarschijnlijk omdat ik wist dat het ging komen en ik me er ook op ingesteld had. Ik heb die dagen toch enorm van Olaf kunnen genieten en  kreeg regelmatig updates uit het ziekenhuis.


Oma heeft de hele week vanaf dinsdag tot vrijdag bij Evy gezeten, Evy vond het geweldig! Ze kwam toen ze vrijdag naar huis kwam thuis met een stapel cadeaus en knutsels die uiteraard allemaal voor Olaf waren of voor haarzelf of Lars maar dan wel omdat Olaf geboren was.






Het mooie is ook nog dat de hele vervelende reactie op de chemo die ze vorige keer zo enorm had nu uitblijft. Of nou ja, ze heeft er nog wel iets last van maar het lijkt in de verste verte niet meer op wat het vorige keer was.
Ze hebben deze keer ook wat extra dosis medicijnen gegeven voor of tijdens de chemo waardoor de reactie minder zou zijn. En dat heeft gewerkt.


We genieten heerlijk van het met z'n 5jes als gezin thuis zijn. Evy is zeer begaan bij de verzorging van haar broertje en wil elke keer als Olaf iets huilt weten wat er met haar broertje aan de hand is :)

                                     net thuis, voor het eerst Olaf weer zien sinds dinsdag





Toch moest ze nog wel even naar het ziekenhuis dinsdag. We vonden haar namelijk steeds bleker worden en ze gaf steeds aan dat ze moe was.
Onze vermoedens waren juist, haar bloed was bijna helemaal goed behalve de rode bloedlichaampjes, dus ze moest weer een bloedtransfusie.  Gerben heeft er met haar van 's ochtends 11 uur tot 's avonds 7 uur gezeten.


Het mooiste kwam eigenlijk toen ze thuis kwam... ik vroeg haar wat ze in het ziekenhuis gedaan had. En haar antwoord was: Ik heb met Melissa gespeeld (de pedagogisch medewerker).
Zo mooi. ze had een vingerprik gehad, haar port a cath was aangeprikt en er weer uit gehaald en er daarbij weer wat flinke pleisters eraf gehaald.. en wat heeft ze onthouden?? het spelen.. geweldig.




 

Door de bloedtransfusie leefde ze weer helemaal op en we besloten dinsdagavond om de kamer te versieren en toch haar verjaardag te vieren!  We hadden haar nog niet gezegd dat ze bijna jarig was omdat we het niet wilde vieren als ze er te ziek voor was...

Haar reactie toen ze binnenkwam was dan ook prachtig! We hebben voor haar het kinderziekenhuis van playmobil gekocht omdat we de afgelopen tijd merkten dat Evy  (en Lars ook) graag het ziekenhuis na spelen. Tenslotte speel je wat je meemaakt en is het ook een stukje verwerking om ermee te kunnen spelen.  Het mooiste is ook nog eens dat er een baby in de set zit die precies zo'n bedje heeft als waar Olaf in lag toen ze hem de eerste keer zag :)

We besloten die ochtend ook dat Evy goed genoeg was om een rondje in de dierentuin te maken, iets wat Evy al zo lang wilde toen ze al die weken in het ziekenhuis lag..

En ja... Olaf was dan nog maar 8 dagen oud maar ik voelde me wel okay en hij deed het ook erg goed. Dus alles de auto in (eerste keer met alle 3 de kinderen op de achterbank) wat een gepuzzel hahaha! maar het is gelukt en we hebben enorm genoten van het rondje dierentuin langs alle favorieten. En uiteraard een ritje in de trein van de dierentuin.. want we kunnen echt niet weg zonder...

's avonds frietjes gegeten want dat hoort bij een verjaardag toch? :) 

 

 

De rest van de week verliep rustig. Evy had op sommige dagen amper paracetamol nodig! 
Helaas moest ze vandaag wel spugen en daarbij kwam de sonde eruit dus de thuiszorg komt die straks terugzetten... :( dat is minder..


Morgenavond word Evy weer opgenomen voor haar laatste chemo kuur uit dit blok! Deze keer ga niet ik niet alleen mee maar Olaf ook.
Toch best weer spannend om het zo te doen! Ik zal sowieso een grotere tas nodig hebben nu er voor nog een kind spullen mee moeten! 
Evy vind het juist prachtig dat haar broertje mee mag :)


Wat ik jullie nog even niet wil onthouden zijn een paar uitspraken van Evy van deze week : 
"Als mijn frietjes op zijn, zijn ze op".
"Als ik aangekleed ben, dan ben ik aangekleed".
Hahahaha wijsneus. Geen speld tussen te krijgen!


Het was ontzettend fijn om weer eens een "gewone" week te hebben. Iedereen thuis en relatief weinig medicijnen hoeven gebruiken om pijn te onderdrukken. Hopen dat de komende weken ook zo zullen zijn! 
Daarna het begin van de onderhoudsfase, voor ons weer heel wat nieuws dus ook wel weer spannend wat er komen gaat! 


Groetjes Corlien