13-12-2017
De behandeling van Evy gaat uiteraard ondanks de feestdagen gewoon door, vorig jaar lag ze op dit moment heel erg ziek in het ziekenhuis.. Doffe ellende was het toen de dagen voor kerst. Met kerst zelf was Evy iets opgeknapt maar moest toen in de kamer blijven dus het waren nogal saaie kerstdagen.
Des te meer reden om dit jaar juist lekker te genieten van de boom binnen, de lampjes en lekker eten :) Nog nooit eerder heb ik de kerstboom zo vroeg gezet, maar op 6 december stond hij binnen!
Twee weken terug in het VUmc bleek dat Evy haar bloed nog altijd te "goed" is dus er werd weer een hogere dosis chemo voorgeschreven en de dexa moest ook iets omhoog.
Nou dat van die dexa hebben we geweten.. het was een zware week.
De extra chemo leek haar niet zoveel te doen.
Tot gisterenochtend. Het was een beetje een gekke dag, want door de staking van de leraren konden we wat langer in bed blijven liggen. Gerben moest wel op tijd naar werk dus tegen de tijd dat ik wakker werd, vertrok hij.
Ik hoefde alleen met de kinderen in het ziekenhuis te zijn omdat Evy haar chemo moest halen. Verder niets dus het kon rustig aan.
Evy werd wakker rond 7 uur en huilde van de buikpijn. Ze wilde graag bij me liggen en viel weer in slaap.
Dat vond ik nog niet zo gek, het is wel vaker dat ze geen zin heeft om op te staan.... En we hadden de avond ervoor nog met de slee door de sneeuw een avondwandeling gemaakt. Laat naar bed dus.
Maar toen ik rond 8 uur de kinderen toch maar wakker ging maken bleef Evy wat slaperig, en zeggen dat ze zichzelf niet lekker voelde. Toen we naar beneden moesten bleek ze niet meer te kunnen lopen, ze kroop van het bed naar de trap en weigerde naar beneden te gaan uit eigen beweging.
Ik bracht dus eerst maar Olaf naar beneden (samen dragen wordt me toch wat zwaar ondertussen...) en ging terug voor Evy.
Ik had verwacht dat ze wel halverwege de trap zou zijn ondertussen, tenslotte zag ik het nog als luiheid. Maar ze lag maar een beetje op haar rug naar het plafond te staren.
Op dat moment dacht ik dat ze ziek was, ik stuurde alvast een berichtje naar Gerben dat Evy niet lekker was want ik zag het al helemaal voor me dat ik met 3 kinderen zou zitten en we een opname zouden krijgen ofzo..
Ondertussen had ik de tafel gezet en Evy van de bank naar de eettafel getild, ze kon niet eens meer staan, laat staan lopen.
Nog altijd ging er geen belletje rinkelen.. lekker suf want ze heeft tenslotte in het verleden meerdere keren hypo's gehad door deze hoeveelheid chemo.
Toen ze een halve boterham hagelslag op had leek ze ineens wakker te worden. Ze ging rechtop zitten, en begon met haar normale praatjes.
Pas toen had ik in de gaten wat er aan de hand was! Haar bloedsuikerspiegel was weer zo laag geweest!
Gelukkig moesten we dus naar het ziekenhuis dus kon het mooi bespreken met de kinderarts.
We besloten dat het het beste was om de sondevoeding weer te laten lopen 's nachts.
Opzich voor haar een minimale "ingreep" om zo'n nare ochtend te voorkomen, maar voor ons voelt het toch wel weer even als een stap terug.
Even balen, maar goed, schouders eronder en weer verder. Er bestaan veel ergere dingen.
Arme Evy. Heb die hypo's ook ooit gehad, zijn geen pretje. Wij kunnen dan nog wat zoets op het nachtkastje leggen voor als het weer gebeurt, maar bij een kind gaat dat natuurlijk niet. Hopelijk gaat het snachts doorlopen van de sonde weer wat rust brengen.
BeantwoordenVerwijderen