De eerste "grote"chemo en bijna naar huis

Hallo allemaal,


Ik zie nu pas de optie om een titel te plaatsen.. ben benieuwd hoe dat er zo uit ziet..


Allereerst wil ik alle mensen die een kaartje hebben gestuurd bedanken! Het ziet er gezellig uit op de kamer, al hebben we niet eens genoeg magneetjes om ze allemaal op te hangen nu. Thuis ga ik ze allemaal op de kaartjes-lijn hangen! :)


Thuis.. nu we hier een week zijn kan ik echt niet wachten om naar huis te mogen, al is het ook een soort van drempel. Het gewone leven is daar en daar moeten we weer tussen passen. Hier kijkt echt niemand op van een sonde of een infuus meer of minder maar dat zal op straat natuurlijk wel zo zijn.. zeker in het begin zal dat misschien nog wel eens lastig zijn.
Net als het zelf geven van de medicijnen (vandaag opgehaald.. 6 verschillende..)  en het zelf moeten bij houden en controleren van haar gezondheid. Nu moeten we de komende weken (tot minimaal half oktober)  2 tot 5 x per week in het ziekenhuis zijn dus er is natuurlijk nog een heleboel wat ik kan vragen of controles hier. Maar toch.. het blijft spannend.
 
Als vandaag de ok vroeg zou zijn hadden we vanavond naar huis gekund maar omdat ze er "pas" om 12 uur heen mocht, (ze stond op het spoed programma)  ze  om kwart over 2 terug was op de kamer, en ze nu nog 6 uur chemo moet dus vanavond gaat het niet meer lukken.
Ach die extra nacht kan er nog wel bij en dan kunnen we morgen rustig op t gemakje naar huis. ook wel fijn.
Lars komt dan ook naar huis en dat vind ik wel heel fijn! We missen hem erg!


Evy is er ook heel erg aan toe om naar huis te gaan, ik vind het heel moeilijk dat ze geen besef heeft van morgen of overmorgen of gisteren, ik kan wel morgen zeggen maar dat heeft geen betekenis voor haar.
Ze zit er behoorlijk doorheen, ze huilt erg veel, slaapt niet meer zo goed en de spontane lachjes zijn ver weg. Het is natuurlijk ook een hele lange, intensieve week geweest waar geen eind aan lijkt te komen voor haar. Ik hoop en denk dat ze erg op zal knappen als ze weer thuis is :)
Uiteraard moeten we dinsdag weer naar het ziekenhuis maar dan maar voor even. Leuk zal het zeker niet zijn want ze zal vast angst hebben weer zo lang te moeten blijven, en dan is het ook weer jammer dat je het maar niet uit kan leggen.


Voor nu is het vooral spelen voor haar, ipv met haar. Ze wil nog wel eens wat doen, en verven vind ze bijvoorbeeld echt prachtig. maar zelf nog wat ondernemen met het keukentje of wat dan ook.. nee dat doet ze al dagen niet echt meer.
Zoals ik al eerder typte.. het gaat echt om de lachjes oogsten. zo veel mogelijk, al wordt het moeilijker.

                                                        hier doen we het voor :)


Hopelijk is de volgende blog vanuit Almere!!


Groetjes Corlien